நீங்கள் கோபங்கொண்டாலும்
பாவஞ்செய்யாதிருங்கள்; உங்கள் படுக்கையிலே உங்கள் இருதயத்தில் பேசிக்கொண்டு அமர்ந்திருங்கள் (சேலா) (சங் 4:4).
தாவீது பாவத்திற்கு விரோதமாக எச்சரிக்கிறார். பாவம் பயங்கரமானது. அது மனுஷருடைய ஆத்துமாவை அழித்துப்போடும். ஆகையினால் பாவத்தைக் குறித்து நாம் எச்சரிப்போடிருக்கவேண்டும். "நீங்கள் கோபங்கொண்டாலும் பாவம் செய்யாதிருங்கள்" என்று தாவீது சொல்லுகிறார். இந்த வசனத்தில் "கோபங்கொள்ளுதல்" என்னும் வார்த்தைக்கு
பக்திவைராக்கியமாயிருத்தல்", "பயபக்தியாயிருத்தல் என்று பொருள். கர்த்தருடைய பிள்ளைகள் பாவம் செய்யாமல், பயபக்தியாயிருக்கவேண்டும். பாவம் செய்யாமல் பக்திவைராக்கியத்தோடிருக்க வேண்டும்
கர்த்தருடைய பிள்ளைகளிடத்தில் பக்திவைராக்கியம் உறுதியாயிருக்கவேண்டும். கர்த்தரிடத்தில் நாம் வைத்திருக்கும் பக்திவைராக்கியத்தை, நம்முடைய இருதயத்தோடு நாம் பேசவேண்டிய காரியங்கள் ஏராளமாய் உள்ளன. நம்முடைய இருதயத்திற்கு நாம் சொல்லவேண்டிய காரியங்களை கட்டாயம் சொல்லவேண்டும். எந்தச் சத்தியத்தையும் நாம் நம்முடைய இருதயத்திற்கு சொல்லாமல் மறைத்துவிடக்கூடாது.
இருதயத்தில், நமக்கு நாமே சொல்லிக்கொள்ளவேண்டும். நம்முடைய
சிந்திக்கிற மனுஷன் ஞானியாகவும்
நற்குணமுள்ளவனாகவும் இருப்பான். இவன் நற்காரியங்களைச் சிந்தித்துக்கொண்டிருப்பான். தனிமையான இடத்தில் அமர்ந்திருந்து, "கர்த்தருக்குப் பிரியமானது எது" என்பதை சிந்தித்துப் பார்ப்பான். சிந்திக்கிறவர்கள் தங்கள் படுக்கையில் அமர்ந்திருந்து, தங்களுடைய இருதயத்தோடு பேசிக்கொண்டிருப்பார்கள். நாம் படுக்கையில் நித்திரை செய்வதற்கு முன்பாக நம்முடைய இருதயத்தோடு பேசவேண்டும். நம்முடைய இருதயத்தை ஆராய்ந்து பார்க்கவேண்டும். இந்த நாளில் நாம் கர்த்தருக்குப் பிரியமான காரியங்களைச் செய்தோமா என்பதையும், கர்த்தருக்கு விரோதமாக இந்த நாளிலே பாவம் செய்தோமா என்பதையும் நம்முடைய இருதயத்தில் நாம் பேசிக்கொள்ளவேண்டும்.