007 -- அப்போஸ்தலர் 01:15-20

அப்போஸ்தலர் 1:15-20

15 அந்நாட்களிலே, சீஷர்களில் ஏறக்குறைய நூற்றிருபதுபேர் கூடியிருந்தபோது,
அவர்கள் நடுவிலே பேதுரு
எழுந்து நின்று:

16 சகோதரரே, இயேசுவைப் பிடித்தவர்களுக்கு வழிகாட்டின
யூதாசைக்குறித்துப் பரிசுத்த ஆவி தாவீதின் வாக்கினால் முன் சொன்ன
வேதவாக்கியம் நிறைவேற
வேண்டியதாயிருந்தது.

17 அவன் எங்களில் ஒருவனாக எண்ணப்பட்டு, இந்த ஊழியத்திலே பங்குபெற்றவனாயிருந்தான்.

18 அநீதத்தின் கூலியினால் அவன் ஒரு நிலத்தைச் சம்பாதித்து, தலைகீழாக
விழுந்தான்; அவன் வயிறுவெடித்து, குடல்களெல்லாம் சரிந்துபோயிற்று.

19 இது எருசலேமிலுள்ள குடிகள் யாவருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது; அதினாலே
அந்த நிலம் அவர்களுடைய பாஷையிலே இரத்தநிலம் என்று அர்த்தங்கொள்ளும்
அக்கெல்தமா
என்னப்பட்டிருக்கிறது.

20 சங்கீத புஸ்தகத்திலே: அவனுடைய வாசஸ்தலம் பாழாகக்கடவது, ஒருவனும் அதில்
வாசம்பண்ணாதிருப்பானாக என்றும்; அவனுடைய கண்காணிப்பை வேறொருவன்
பெறக்கடவன் என்றும் எழுதியிருக்கிறது.

இயேசுவின் சீடர்களுடைய உயிரோட்டமுள்ள ஐக்கியம் இரண்டு பயங்கரமான
நிகழ்வுகளினால் சில நாட்கள் தடைப்பட்டது. அனைத்து மக்களையும் மீட்பதற்காக
அவர்களுடைய ஆண்டவர் சிலுவையின் மரணத்தை ஏற்றுக்கொண்டது அவர்களில் பெரிய
பாதிப்பை உண்டுபண்ணியது.

அவருடைய மரணம் அவர்களுக்கு மிகுந்த வேதனையைக் கொடுத்தது. அதேவேளையில்
இயேசுவைக் காட்டிக்கொடுத்த பிறகு, உடைந்துபோன யூதாஸ் தற்கொலை
செய்துகொண்டதும் அவர்களை
அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது.

இயேசுவோ தெய்வத்துவத்தை எல்லாம் தம்முடைய சரீரத்தில் உள்ளடக்கியவராக
இருந்தார். ஆனால் யூதாúஸô தனக்குள் நுழைந்த பிசாசினால் நிறைந்திருந்தான்.
அன்பார்ந்த சகோதரனே உமது வழியைத் தெரிவு செய்துகொள்ளும்.

இறைவனுக்காக பல பாவிகளுக்கு சேவை செய்வதில் உங்கள் வாழ்வைச் செலவிடப்
போகிறீர்களா? அல்லது பாவமும், நம்பிக்கையின்மையும், இறைவனுடைய
கோபாக்கினையின் மீதான பயத்தையும் சுமந்தவராக மரணத்தைச் சந்திக்கப்
போகிறீரா?
யூதாஸின் மரணம் சீடர்களுடைய வட்டாரத்தில் ஒரு வெற்றிடத்தை
உருவாக்கியிருந்தது. பன்னிரெண்டு
கோத்திரங்களுக்கும் நற்செய்தியைப் பிரசங்கிக்கும்படியாக இயேசு
பன்னிரெண்டு சீடர்களை ஏற்படுத்தியிருந்தார். அந்த பன்னிரெண்டு
கோத்திரங்களும் இயேசுவை விசுவாசிக்கவில்லை என்றால் அவர் அவர்களை இறுதி
நாளில் நியாயம் தீர்ப்பார்.

அந்தப் பன்னிருவரில் ஒருவனாகிய யூதாஸின் மரணத்தினால் ஏற்பட்ட வெற்றிடத்தை
நிரப்ப, அந்த சீடர்கள் ஒன்று கூடி இயேசுவைக் கண்ட சாட்சியாக ஒருவரை
ஏற்படுத்த நினைத்தார்கள். ஒருவரையொருவர் நன்கு அறிந்த விசுவாசமுள்ள
நூற்றியிருபது பேர் அங்கே கூடிவந்திருந்தார்கள்.

அவர்கள விண்ணப்பித்து பிதாவினுடைய வாக்குத்தத்தத்திற்காகக்
காத்திருந்தார்கள். அந்தக் கூட்டம் மிகவும் அற்புதமாக இருந்திருக்கும்.
அந்தக் கூட்டத்திற்கு தலைமை தாங்கும்படி பேதுரு அவர்கள் நடுவில் எழுந்து
நின்றார். அங்கிருந்த அனைவருக்கும் பேதுரு இயேசுவை மறுதலித்தவர் என்பது
நன்கு தெரியும். நான்கு நற்செய்தி நூல்களிலும் அதைப் பற்றி வெளிப்படையாக
நாம் வாசிக்கிறோம். ஆனாலும் அவர் தம்முடைய பாவத்தினிமித்தமாக மனமுடைந்து
அழுத காரணத்தினால், இயேசு அவரை மன்னித்து விட்டார் என்பதையும் அனைவரும்
அறிந்திருந்தார்கள்.

தம்முடைய
உயிர்தெழுதலுக்குப் பிறகு பேதுருவே அவர்களை வழிநடத்திச் செல்வார்
என்பதையும் இயேசு அவருக்கு
உறுதிப்படுத்தியிருந்தார். ஆதித் திருச்சபையில் சத்திய ஆவியின்
இருத்தலுக்கு இது குறிப்பிடத்தக்க ஆதரவாக இருந்தது. தங்களில்
முதன்மையானவருடைய மறுதலிப்பை அவர்கள் பெரிதுபடுத்தவும் இல்லை.

அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிடவும் இல்லை. அதே வேளையில் அன்பின்
ஆவியானவர் அவர்களில் அதிகமாகச் செயல்பட்டார். தம்முடைய மந்தையை மேய்க்க
வேண்டும் என்ற கட்டளையை இயேசு பேதுருவிற்குக்
கொடுத்திருந்தார் என்பதை அவர்கள்
ஏற்றுக்கொண்டார்கள்.

அப்படிப்பட்ட ஒரு நபர் இந்தக் கூட்டத்தில் எந்தக் குற்ற உணர்வுமில்லாமல்
தலைமை தாங்கும்படி எழுந்து நிற்பது எவ்வளவு அற்புதமானது. பேதுரு ஒருவேளை:
"நான் மிகப்பெரிய பாவிதான் என்பதையும் கிறிஸ்து என்னை ஏற்றுக்கொண்டார்
என்றும் நான் நிச்சயமாக அறிவேன்.

அவர் என்னுடைய பாவங்களை எல்லாம் மன்னித்து எனக்குக் கட்டளை
கொடுத்திருக்கிற காரணத்தினால், நான் தோல்வியுற்ற
சீடனாயிருந்தாலும் அவரை இன்னும் நான் சேவிப்பேன்" என்று
சொல்லியிருக்கக்கூடும். பேதுரு தன்னுடைய சொந்தப் பேரில் பேசவில்லை. அவர்
தன்னை உயர்த்தவும் விரும்பவில்லை. அவருடைய செயல்கள், பேச்சுக்கள்
அனைத்துமே உயிருள்ள கர்த்தருடைய நாமத்தின் மகிமைக்காகவே இருந்தது.

பேதுரு மற்ற சீடர்களைக் காட்டிலும் தனக்கு அதிகமான அதிகாரம் இருப்பதைப்
போல இன்றைய பிஷப்புக்களையோ அல்லது போப்புக்களையோ போல செயல்படவில்லை.
மாறாக அவர் ஒரு மூப்பர் இன்னொரு மூப்பருடன் பேசுவதைப் போல சாதாரணமாகப்
பேசுகிறார்.

அவர் அவர்களைச் சகோதரர்களே என்று அழைக்கிறார். காரணம் அவர்கள்
அனைவருக்கும் இறைவனே பிதாவானவர். "சகோதரர்" என்பதைப் போன்ற தனிச்சிறப்பான
பட்டம் வேறு எதுவும் இல்லை. ஏனெனில் இது இறைவனுடைய
குடும்பத்திலுள்ளவர்களுக்கு வழங்கப்படும் பட்டமாகும்.